Bronisław Wróblewski
piątek, 31 grudnia 2010 01:45

Deli.cio.us    Digg    reddit    Facebook    Wykop    Gwar


Bronisław Wróblewski (ur. 13 listopada 1888 w Twerze w Rosji, zm. 26 sierpnia 1941 w Wilnie[1]) – profesor prawa, rektor Uniwersytetu Wileńskiego[2][3], syn Józefa i Julii ze Smolechowskich[4]; ojciec polskiego malarza Andrzeja Wróblewskiego i teoretyka prawa Jerzego Wróblewskiego, mąż artystki grafika Krystyny z domu Hirschberg. Filister korporacji akademickiej Konwent Polonia.

 

Był profesorem prawa karnego w Wilnie. W swojej pracy naukowej inspirował się dziełem francuskiego pioniera nowoczesnej socjologii Emila Durkheima, który zajmował się m.in. socjologiczną funkcją języka i pierwotnym znaczeniem świadomości w badaniu zjawisk społecznych (inaczej niż Marks). Wróblewski rozwija idee Durkheima, kładąc nacisk na aspekt socjologiczny w badaniu zjawisk prawnych. Wielu uważa do dziś, że jest to jedyna droga, by prawo było pełnoprawną dziedziną nauki.

Bronisławowi Wróblewskiemu zawdzięcza się m.in. rozróżnienie w naukach prawniczych między językiem prawnym, w którym formułowane są ustawy i podobne akty prawodawcze – zakłada się, że mają być rozumiane jako zespół norm postępowania ustanowionych przez organizację państwową (język, litera prawa) oraz językiem prawniczym, w którym formułowane są różnego rodzaju wypowiedzi o prawie (język prawników).

Zmarł na atak serca podczas rewizji swego wileńskiego mieszkania przez hitlerowców[5]. Pochowany na Cmentarzu na Rossie.

Przypisy:

  1. KOLARZOWSKI, Jerzy J.: Definicja i funkcje polityki kryminalnej w pracach Bronisława Wróblewskiego, w: Studia Iuridica. – T. 31(1996), ostatni dostęp: 20 grudnia 2009
  2. Wilno – Florencja północy, [w:] Kresy Wschodnie, ostatni dostęp: 23 sierpnia 2007
  3. Rocznice krakowskie, [w:] Śródmiejski Ośrodek Kultury w Krakowie, ostatni dostęp: 23 sierpnia 2007
  4. Czy wiesz kto to jest?, red. Stanisław Łoza, Warszawa 1938, s. 821.
  5. W niektórych opracowaniach pojawia się informacja, że byli to Sowieci z NKWD. Tak jest m.in. w książce Andrzej Wróblewski nieznany, Kraków 1993 i w wielu późniejszych publikacjach. Wdowa po profesorze, Krystyna Wróblewska (1904–1994) wielokrotnie prostowała ten błąd w prasie.

 

Źródło: Wikipedia, licencja CC-BY-SA 3.0, autorzy

 
© 2002-2011 Serwis więziennictwo, resocjalizacja i przestępczość - www.agb.waw.pl/cms
Joomla templates by a4joomla

Ta strona używa plików Cookies. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. Czytaj więcej....

Kontynuowanie przeglądania serwisu bez zmiany ustawień traktujemy jako zgodę na użycie plików cookies.

EU Cookie Directive Module Information